Cena? Niezbyt wysoka – jeden uśmiech, za to szczery i wyrażający sympatię do matematyki. Zadania za uśmiechy sprzedawali uczniowie, którzy trochę poszperali, poszukali i zdobyli naprawdę ciekawe łamigłówki. Sami musieli je wcześniej rozwiązać.  A potem przekazywali zadania dalej, pomagali je rozwiązać, tłumaczyli w razie potrzeby. Atmosfera zajęć potwierdziła znaną prawdę – najszybciej uczy się ten, kto musi nauczyć czegoś innych!

 

 

Tekst: Edyta Wasil